Zbudowany pierwotnie w 1728 r. jako drewniany dom modlitw, następnie w 1782 r. zamieniony na murowany jako kościół ewangelicki. Ze względu na groźbę zawalenia w 1841 r. gruntownie przebudowany. W latach 1945-73 nieczynny.
Po utworzeniu parafii katolickiej odnowiony na jej siedzibę. Jest to budowla barokowa o charakterze salowym z wolutowym szczytem i dwuspadowym dachem pokrytym łupkiem. Do budynku dostawiona jest dawna pastorówka z poddaszem mieszkalno-użytkowym. Obecnie plebania.