Prawdopodobnie w miejscu pałacu już w XIII w. istniał zamek, a jego właścicielami była rodzina von Zedlitz. Zamek był czteroskrzydłowy, posiadał wieżę i mały dziedziniec, a całość otaczała fosa. Prowadził do niego most zwodzony, zastąpiony w XVIII w. mostem kamiennym. Dzisiejszą formę budowla uzyskała w XVII w., w epoce baroku. W 1770 r. jako gospodarz figuruje Jan August von Bothmar. Po jego śmierci w 1804 r., kolejnym właścicielem został generał Lindner, a następnie, od 1830 r. pani von Stosch de domo Mostowska. Osiem lat później mieszkali tu już Luise i Johann Friedrich Lösch. W 1842 r. Luise Lösch zleciła przebudowę pałacu. Zlikwidowano zabudowania gospodarcze, zasypano fosę i rozebrano most. Dziedziniec wewnętrzny pokryto metalową konstrukcją z lufcikiem w środku. Konstrukcja ta została zastąpiona w 1870 r. piramidalnym dachem szklanym. W 1893 r. rozebrano pozostałości wieży i na jej miejscu powstała przybudówka mieszcząca salę jadalną. Do 1922 r. Komarno należało do Heinricha Balthasara von Loesch, którego syn był ostatnim właścicielem majątku. Zmarł on w 1945 r. w obozie dla uciekinierów. Po II wojnie światowej w pałacu miał siedzibę PGR, a następnie była tu szkoła i dom dziecka. Obecnie należy do prywatnego właściciela

(info za : "Dolina zamków i ogrodów. Kotlina Jeleniogórska - wspólne dziedzictwo". Praca zbiorowa. Jelenia Góra 2001.)